رتبه بندی واحدهای کارا در تحلیل پوششی داده ها (dea) با استفاده از تکنیک های madm

استفاده مطلوب و بهینه از منابع در دسترس بشر، همواره مورد نظر او بوده است وهمواره بر این تصمیم بوده تا با ایجاد راه کارهای مناسب، ازمنابع موجود حداکثر استفاده را ببرد. محدودیت های عواملی چون سرمایه، نیروی انسانی، انرژی وغیره مدیران را به فکر پیدا کردن روشی برای استفاده ی بهین از این عوامل واداشت. در حقیقت اطلاع از عملکرد واحدهای تحت نظارت مدیر، مهمترین وظیفه مدیریت در رابطه با تصمیم گیری های مناسب، به منظور هدایت آنان است. تحلیل پوششی داده ها برای اولین بار توسط چارنز کوپر برای ارزیابی کارایی واحدهای همگن با چندین ورودی و چندین خروجی پیشنهاد شد، مدل تحلیل پوششی داده ها واحدهای تصمیم گیرنده را به دو دسته کارا و ناکارا تقسیم می کند اما در اکثر موارد مدیران و محققان، علاقه مند به رتبه بندی واحدها و انتخاب واحد تصمیم گیرنده ی برتر، می باشند. مدل های علمی متنوعی، جهت رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده، توسط محققین پیشنهاد گردیده است. هرکدام از این مدل ها، دارای ایراداتی می باشندکه انتخاب مدل مناسب برای رتبه بندی را سخت تر کرده است. این پژوهش به ارایه روشی برای رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده ی کارا با رویکرد madm می پردازد. در این تحقیق، مدل های رتبه بندی در تحلیل پوششی داده ها، بیان شده و نقاط ضعف و قوت آنها مورد بررسی قرار گرفته و سپس دو روش با رویکرد topsis وahp با استفاده از نتایج چندین مدل رتبه بندی ارایه شده است. در نهایت دو مثال جهت تبیین روش پیشنهاد شده حل شده اند. نتایج نشان می دهند روش پیشنهاد شده، روش دقیق تری برای رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده ی کارا می باشد. مدل های رتبه بندی مختلف، هرکدام بر اساس معیارهای متفاوتی واحدهای تصمیم گیرنده ی کارا را رتبه بندی می کنند که در روش پیشنهاد شده به دلیل استفاده از نظرات اکثر مدل ها، اعتبار مدل پیشنهادی، بالا می باشد.